بررسی اثر آمینوگوآنیدین در پاسخ‌های رفتاری درد نوروپاتی مدل CCI در موش بزرگ آزمایشگاهی

سابقه و هدف: مطالعات مختلف نشان داده است که مکانیسم‌های مختلفی در ایجاد درد نوروپاتی دخالت دارند. افزایش نیتریک اکساید در محل آسیب با افزایش نفوذ‌پذیری غشا سلول‌های هدف به عنوان یک عامل موثر بر درد نوروپاتی مطرح است. هدف این مطالعه، بررسی اثرات آمینوگوانیدین (AG) به عنوان یکی از مهارکننده‌های سنتز نیتریک‌اکساید بر علایم رفتاری درد نوروپاتی است. مواد و روش‌ها: در این پژوهش از موش سفید بزرگ آزمایشگاهی نر از نژاد ویستار (200- 300 گرم) استفاده کردید. ایجاد نوروپاتی به روش CCI با ایجاد چهار گره شل به فواصل یک میلی‌متر قبل از سه شاخه شدن عصب سیاتیک ایجاد شد. دو هفته بعد از ایجاد CCI و یک‌ ساعت پس از تزریق آمینوگوآنیدین با دوزهای mg/kg 75 و150 و300، پدیده آلودینای مکانیکی و هایپرآلژریای حرارتی بررسی گردید. یافته‌ها: نتایج مطالعه ما نشان ‌داد که ایجاد CCI باعث بروز نشانه‌های درد نوروپاتی در همه حیوانات شد. مقایسه دوزهای مختلف آمینوگوانیدین نشان داد که دوزهای mg/kg 75 و 150 و 300 باعث کاهش آلودینیای مکانیکی و هایپرآلژزیای حرارتی شد. هم‌چنین اثر دوز 300 بر کاهش هایپرآلژزیای حرارتی به میزان معنی‌داری بیش‌تر از دو دوز دیگر ( 75 و150) بود. نتیجه‌گیری: نتایح این مطالعه نشان می‌دهد که آمینوگوانیدین می‌تواند نقش مهمی در کاهش درد نوروپاتی داشته باشد که این اثرات می‌تواند از طریق مهار تولید نیتریک اکساید اعمال شود. علاو بر این، مهار دی‌آمین اکسیداز و یا اثرات آنتی‌اکسیدانی آن نیز می‌تواند در این پدیده موثر باشند که نیازمند بررسی‌های بیش‌تر است و با شناخت مکانیسم اثر آن می‌توان از آن جهت ساخت یک داروی جدید برای کاهش دردهای نوروپاتی در انسان بهره گرفت.